KAYIŞIN HİKAYESİ

Yaklaşık bundan 25 yıl önce olacak Yaylada adil emimle bekçiyiz.Sabah herkes yakacak izni var ormana gidecek her keste bir telaş.Ama entelaşlıda hüseyin emim (gülle ) akşam saat 10 gibi yattı 12 de kalktı çıkıp çıkıp havaya bakıyor aydınlandıysa hemen ormana gidecek vallahi mine bibimi de rahatsız etti koymadıki bibim uyuya.
Neyse adil emim dedi bak yatıyormu hele akşamdan bonduruğu koşmuş üzerine telis bağlamış bekliyor.Adil emim gel şu hüsen ustanın bonduruktan kayışı açalım telisi tekrar bağlayalım bakalım ne yapacak olmaz falan dedimsede bizim aldığımız aile terbiyesinde büyükler ne derse o olur varya kıramadım adil emimi gittik açtık kayışı yukarı guşatın başına astık.
Biz eziz emimgilin yayla evinin üstünde yattık ne olacak diye bakıyoruz.Hüsen emim kalktı havaya baktı doğru öküz yatağı gitti öküzleri getirdi arabaya koştu hüsen emim önde öküzler arkada 5 metre kadar gittikten sonra bonduruk açıldı ama arkasına bakmadığı için önde gidiyor öküzlerde arkadan ama yalnız bonduruk var araba arkada kaldı.Nihayet sonunda fark etti ama vallahi şok oldu.Hemen gerisin geri koşa koşa gitti kayış yok o yana bu yana bakıyor vallahi sinirlendi bibime kızıp bağırıyor kayış nerede bibim ne bilsin neyse bulamadı ama millette daha yeni kalkıyor bibim bizi çağırdı kayışı almışlar bekçiydiniz görmedinizmi adil emim yukarı baktı kayış ahan burada demekki hüsen usta kayış diye sadece telisi bağlamış kim kayışı açacak hüsen emim allah allah olamaz peki kayışı koşmadım goşata neye asayım dedi.Ama burada ilk ormana gitmeye çalışan hüseyin emim adil emimin kayışın yerini değiştirmesiyle birlikte en son ormana gitti.
Hatırada adı geçenlere saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
Sırıtan